9 maanden na mijn diagnose (Fly like an eagle)

Na de 10e kuur een kort bezoekje gebracht aan onze vrienden in England, en een leuke tijd daar doorgebracht met de pasen. Allerlei leuke dingen gedaan en weer wat meer van England gezien.

Na weer terug te zijn en weer gewend te zijn aan het gewone leven en de draad weer te hebben opgepakt, moet je toch veel denken aan van hoe zou het daar binnen allemaal zijn.

Bij ieder dingetje wat je voelt denk je van oh jee. Dit is iets wat blijft denk ik, en hopelijk wat minder wordt in de loop van de tijd.

Na kuur 11 een kort bezoekje gebracht aan mijn vrienden en kennissen in Turunc (turkije). Toch wel vreemd dat je daar alleen heen naar toe gaat, en geeft toch een wat onzeker gevoel.

Je bedenkt van wat als er wat gebeurt als je daar bent en zo , je hebt wel een brief bij voor het geval maar ja die neem je niet overal mee naar toe.

En normaal is Marcella natuurlijk over bij maar in dit geval niet. Ondanks de gemengde gevoelens toch een super leuke tijd gehad en ook heerlijk genoten maar toch ook weer blij dat ik weer thuis was, terug kijkende op een hele leuke tijd.

Inmiddels heb ik ook plaats genomen in de PAR (patiënten advies raad) van longkanker nederland. Deze behartigen onder andere de belangen van patienten en geven gevraagd en ongevraagd advies aan Longkanker Nederland.

De Patiëntenadviesraad en het bureau van Longkanker Nederland komen een paar keer per jaar bij elkaar. We bespreken dan ook verschillende onderwerpen die op dat moment actueel zijn of waar aandacht op gevestigd dient te worden..

Na mijn 12e kuur nog even een bliksembezoekje aan England gebracht voor een surprise voor de surprise party van onze vriend Phil zijn 50e verjaardag.

Al met al een zwaar weekend met alleen maar feesten pffff erg he lol. Al met al een best wel leuke en heel erg drukke tijd gehad met gelukkig zo goed als geen bijwerkingen van de kuur of bijkomstigheden.

Het enige is uiteindelijk mijn energie en concentratie is niet meer wat het geweest is en wat rode vlekjes op mijn wangen maar dat hou ik maar op alsof je sterke emoties en gevoelens ervaart hihi, dan gaan er allerlei stofjes (hormonen & neurotransmitters) in je lichaam reageren. De niveaus van o.a. adrenaline, serotonine, endorfine en dopamine gaan dan schommelen.

Dit was ook erg merkbaar toen ik een paar dagen van te voren te horen kreeg dat ik uitgenodigd werd, omdat er een plaats vrij kwam bij de stichting buddies om te gaan parachute springen op de tussen hemel en aarde dagen.

Wat was dit geweldig en een super leuke ervaring , wat een geweldig initiatief is dit door de stichting buddies voor mensen die ongeneeslijk ziek zijn.

Echt petje af voor deze mensen wat was dit super goed georganiseerd.

Van zoiets krijg ik dan een kleurtje dus lol, weten we gelijk waardoor het komt.

Verder heb ik me ondanks mijn ziek zijn goed gevoeld zonder problemen.

Doordat je jezelf zo voelt denk je toch nog iedere dag hoe het in je lichaam gaat omdat je niets voelt en kanker is toch een sluip moordenaar , voor ik de diagnose kreeg voelde ik eigenlijk ook niets.

Je staat weliswaar streng onder controle maar toch kan ik zeggen dat het vertrouwen in je lichaam toch anders is als voorheen. Inmiddels sport ik 3 keer per week voor mijn conditie en spieren onder begeleiding, en dit vind ik nog steeds super om te doen en ook in mijn uitstapjes naar het buiten land hou ik me ook daar aan mijn oefeningen.

Met mijn werk wil het niet echt vlotten dit met name door de energie en de concentratie problemen en heb dan ook een afspraak gemaakt voor 30 Mei om dit te gaan bespreken en te willen aangeven om te stoppende werken omdat er niet echt progressie in zit de laatste maanden, en ik ook dit niet verwacht in de komende tijd.

Ik heb gelukkig vanuit mijn werk alle medewerking over mijn verloop aangaande het werk en hoe ik dat invul, dat is in ieder geval geen zorg waar ik me druk over hoef te maken en dat geeft wel een fijn gevoel.

Afgelopen woensdag 23 Mei heb ik mijn 9 wekelijkse CT scan weer gehad en dan begint het weer op te spelen wat ik al eens eerder verteld heb.

Naarmate we dichter bij maandag komen (28 Mei), de dag dat ik de uitslag krijgt ga je er weer veel over nadenken . Zou het beter zijn geworden of is het in ieder geval stabiel of waar je liever niet aan denkt dat het weer is gaan groeien. Ik weet je verandert niets aan de uitslag na de scan of je jezelf nu hier druk over maakt of niet , maar dat zit denk ik toch in ieder mens en dat ik hier niet uniek in ben.

Dan is het weer zover eerst bloed prikken en zoals normaal weer veel te vroeg in het ziekenhuis , de reden is dat ik dan vrij zeker weet dat de uitslagen bekend zijn als ik een uur later de afspraak heb met mijn longarts. Daar zitten we dan weer met drieën en de longarts aan de tafel en vrij vlot geeft ze het verlossende antwoordt dat ze weer goed nieuws heeft. Er is vrijwel niets meer te zien en alles is zo goed als verdwenen ze laat nog de verschillen allemaal zien van de 1e scan en die van afgelopen woensdag.

Het blijft je verbazen als je dan ziet wat er eerst allemaal zat inclusief de uitzaaiingen en dat dit nu weg is.

Na het gesprek met de longarts nog even een gesprekje met de oncoloog verpleegkundige , en ook de bloed uitslagen zijn wederom weer om door een ringetje te halen en weer goedgekeurd voor de kuur voor woensdag.

We kunnen weer terug kijken op een goede 9 weken zonder eigenlijk weinig tot geen problemen en een hele leuke periode.

Nu woensdag de 30e mijn kuur en dan donderdag vliegen we weer lekker naar Turkije tot ik terug moet voor de volgende kuur.

Nou jullie zijn weer bij gepraat en even voor 2 maanden van mij af betreft het bloggen indien er geen bijzonderheden voorvallen.