Hier ben ik dan weer na 3 maanden na het verschijnen van mijn laatste blog.
Mijn 1e scan na 3 maanden zonder immuuntherapie na 2 jaar (in totaal 35 kuren), de werkzame stof begint nu aan het einde te komen van zijn werking in mijn lichaam en dus een erg spannende periode.
Het is in het begin wel even wennen dat je niet elke 3 weken bloed hoeft te prikken om te kijken hoe alle waardes zijn om de dag erna om naar het ziekenhuis te gaan voor de immuuntherapie.
Ik was altijd erg nieuwsgierig naar mijn bloedwaardes alhoewel dit niet altijd iets zegt maar gaf het toch een bepaalde hou vast. Nu ik niet meer voor de immuunkuren hoef geeft het toch ook wel een bepaalde vrijheid en ben je toch wat minder bezig als voorheen met deze verschrikkelijke ziekte.
Je hoeft geen rekening te houden met dat je iedere 3 weken terug hoeft, en in mijn geval ook dat ik daardoor er automatisch minder mee bezig ben, en het mij aan het denken zet.
De afgelopen 3 maanden heb ik er mede doordat ik nu niet elke keer hoef voor de kuur meer van alle leuke dingen heb kunnen genieten die ik heb ondernomen en heb gedaan .
Ik zou nog 1 keer teug gaan naar Turkije maar dat zijn er dus 2 keer geworden en tevens weer heerlijk in England geweest.
De 2e keer keer naar Turkije had ook een speciale reden omdat een vriend van mij ging trouwen en ik als getuige was gevraagd.
Het was een hele mooie speciale dag mede omdat het in Turkije er anders aan toe gaat als we hier gewend zijn. Ik denk dat er nog nooit zoveel foto's van mij gemaakt zijn als op die dag in mijn leven in 1 dag , je gaat zowat met iedereen op de foto haha.
Het was een prachtige dag en een mooi feest om op terug te kijken.
Ik weet wel dat dit bij elke bruiloft is maar het is toch anders door de cultuur en de gewoontes die verschillen met de Nederlandse cultuur.
Kortom iets om nooit te vergeten en blij dat ik dit mee heb mogen maken en zeker als getuige.
Even terug naar de realiteit nu.
Nu moet mijn lichaam hetzelfde gaan doen zonder de immuuntherapie en dat is wederom een vreemd gevoel ondanks dat het nu al zo lang goed gaat en alles weg is.
En dan nadert de dag van je CT san en begint het weer allemaal weer in je hoofd met
gemengde gevoelens, je voelt je goed en toch denk je van alles is het nog goed of niet , ik heb ook scans gehad terwijl je van alles voelt en deze waren positief maar het gevoel blijft en er verandert niets.
Het is en blijft iedere keer weer zenuwslopend ondanks hoe je jezelf voelt.
Het punt is dat ik in mijn eigen digitale dossier kan kijken op de dag van de CT scan en kan zien wat de resultaten zijn die de radioloog heeft geschreven, en ik kan het gelukkig begrijpelijk lezen in de taal van de geleerden zeg maar.
Echter deze keer had ik besloten om dit niet te doen en af te wachten tot ik mijn afspraak had met mijn longarts. Mede doordat ik er positief in sta en het vertrouwen weer wat terug begint te komen in mijn lichaam.
Tevens de vraag gesteld waarom ik nooit een PetCT scan heb gehad.
Ik heb deze nooit gehad omdat bij mij al meteen duidelijk na mijn diagnose dat ik uitzaaiingen had en dit niet operabel was.
Verder doen ze het ook niet na afloop van de kuur omdat met een petscan er meer dan 500 miljoen actieve cellen moeten zijn voor dit zichtbaar is op de petscan, en dit is ook zichtbaar met een CT scan met de nieuwste apparatuur die ze gebruiken in het NWZ .
Ik krijg ook altijd een CT scan van hals tot bekken ivm de de destijds gevonden uitzaaiingen. dus dat is de reden dat ik dit nooit gehad heb.
En gelukkig had ik ook deze keer positieve uitslag. nog steeds is er niks meer te zien en is alles dus stabiel.
Mijn volgende controle is over 3 maanden door middel van een long foto , dus geen CT scan deze keer.
Ik wens iedereen nog fijne feestdagen toe en een goed uiteinde voor 2019 en een goed begin voor 2020 en geniet van iedere dag.
Mijn volgende blog verschijnt weer over 3 maanden indien er geen bijzondere zaken te vermelden zijn, mocht er zich iets voor doen.
Tot over 3 maanden en ik sluit af met :
Elke minuut dat je je druk maakt om je verleden, gaat af van je toekomst.
Goed nieuws Etienne, lekker, houden zo!