Wat begon als een heerlijke vakantie.

Eindelijk is het zover, 21 Juli 2017 de vakantie kan beginnen na een jaar geen vakantie of break te hebben gehad. Dit in verband met de studie van Marcella, normaliter waren we al wel een paar vakanties verder geweest in dat jaar. We zijn er helemaal klaar voor om lekker met de boot via de randmeren naar Friesland te varen. Na een heerlijke week varen met diverse stops komen we zaterdag 28 Juli aan in Oldeberkoop in Friesland met de bedoeling een paar dagen te blijven. Na een hele dag varen besluit ik om even een uurtje op bed te gaan liggen. Nadat ik wakker werd ben ik naar de kajuit gegaan en heb nog even voor het donker werd van het mooie uitzicht genoten. Ineens besefte ik terwijl ik de haven uitkeek het verschil niet meer wist tussen stuurboord en bakboord , ik kon er in ieder geval niet meer op komen.

En ineens wist ik het weer, vreemd maar ach dat hebben we allemaal wel eens toch. Even daarna gingen we een spelletje yahtzee spelen en terwijl ik de score briefjes schreef kwam ik niet verder als 6 en had geen idee wat er daatna nog kwam. Tevens begon ik wat verward te praten volgens Marcella, en die niet aarzelde en gelijk 112 belde. Toch wel makkelijk een verpleegkundige aan boord te hebben.

Hierop ben ik naar het ziekenhuis gebracht in Hoogeveen en werd er in 1e instantie gedacht aan een epileptische aanval. Echter op aandringen van Marcella dat de symptomen die ik had naar iets anders verwezen hebben ze een ruggeprik genomen en een ct scan van mijn hoofd gemaakt.

Hieruit bleek dat ik een herseninfarct had gehad en waren er 5 kleine vlekken te zien ipv 1 grote wat normaal is. Dus degene die zeggen dat ik niet normaal ben , ok jullie hebben gelijk :-) Een geluk bij een ongeluk had ik geen uitval en bleef het erbij dat ik soms niet op woorden kon komen of iets zei wat niet klopte (blijk ik wel vaker te doen, zeggen ze). Dit werd na 1 week al beter en ging de goede kant op en na een week in het ziekenhuis gelegen te hebben werd ik op 4 Augustus ontslagen. Na nog een paar dagen op de boot te zijn gebleven hadden we toch besloten om zondags 6 Augustus richting huis te gaan.

Na een week thuis kreeg ik last van mijn maag en verweet dit aan de maagbeschermers die ik had gekregen, echter na het weekend werd ook mijn eetlust minder en heeft Marcella de dokter gebeld voor een afspraak. Dinsdag 15 Augustus naar de dokter buiten het misselijk zijn kon ik amper nog lopen (buiten adem) en verwees me door om bloed te laten prikken waarvan ik dan in de middag de uitslag zou krijgen. Inmiddels 4 uur in de middag en nog geen bericht en Marcella gaat bellen naar de huisarts en krijgt hier te horen dat de bloed uitslagen niet goed zijn, en dat mijn nieren en lever bijna niets meer doen. Vervolgens zegt de huisarts dat ik naar het ziekenhuis moet en of we zelf rijden of er een ambulance moet komen. (rare overbodige vraag lijkt mij). Al met al met de ambulance in het ziekenhuis van Alkmaar aangekomen. Hier wordt ik gelijk aan allerlei machines gelegd en aan de nodige slangetjes om vervolgens onderzocht te worden. Terwijl ze mij klaar maakten voor een ct scan kon ik plots niet mee ademen en zetten ze een masker op mijn mond die ik er net zo vlug er weer af trok. Reactie als je geen lucht krijgt moeten ze ook niks op je mond doen toch. Vervolgens ziet het in 1 keer wit van de jassen en hoor ik nog net zeggen "we raken hem kwijt". Dat is geen fijne gewaarwording maar na 10 seconden was ik de film kwijt. Na 4 dagen in coma gehouden te zijn werd ik vrijdags de 18e bij gebracht. Een rare gewaarwording dat het 4 dagen later is en zelf het gevoel hebben van een dag. Ik kreeg ook te horen dat ze 2 liter vocht met een drain uit mijn hartzakje hadden verwijderd en dat de verdere onderzoeken gaande waren. Zaterdag de 19e komt de Arts langs in de ochtend en zegt dat er voor de middag een familie gesprek gepland is om de uitslag te bespreken. Dat geeft geen goed gevoel en de angst wordt de waarheid. De woorden staan me nog bij als de dag van gisteren, U heeft uitgezaaide longkanker stadium 4 en is niet te genezen ( niet kleincellige adenocarcinoom ). Dan valt letterlijk en figuurlijk het doek voor je ogen en zie je de wereld onder je voeten verdwijnen.